Tilcara

De meeste toeristen reizen vanaan de Argentijnse grens meteen door naar Salta, maar wij besluiten om een dagje of 2 rust in te lassen in Tilcara. Dat is een heel klein dorpje in de bergen.

Die eerste avond in Argentinië moeten we toch een aantal dingen verwerken, zoals:
- de supermarkten hebben weer een uitgebreid aanbod
- we zien de eerste Mercedes sinds ruim drie maanden; zeker een uitgeweken Boliviaanse cocaboer?
- we zien de eerste sfeervolle terrasjes sinds drie maanden
- beenhouwers hebben hier terug een koeltoog
- vrouwen doen er alles aan om er zo sexy mogelijk uit te zien
- restaurants zijn sfeervol ingericht met indirecte verlichting en stoffen servetten en wijnglazen op tafel; alleen jammer dat iedereen hier pas na 22 uur aan eten begint te denken!

We hielden van het landschap van Bolivië, dat is ongetwijfeld van het schoonste dat er op deze aardbol te vinden is, maar nu is het weer tijd voor luxe. En dat betaal je. Die eerste avond in Argentinië stellen we vast dat alles dubbel zo duur is dan in Bolivië.

Er zijn in Tilcara enkele prachtige Posada's (B&B). Zo bezochten we er één die superknus was ingericht. Geen wonder want de eigenaars zijn architecten. Enfin, dat soort excessen kunnen wij ons voorlopig niet veroorloven. Wij verbleven de eerste nacht in een erg saaie hostal, maar dag twee en drie vonden we onderdak bij een gezellige familie die rust - net als ons - heel erg op prijs stelden.

In Tilcara zijn ook enkele fantastische boetiekjes met artesanias zoals sjaals en truitjes in Alpaca en juwelen gemaakt door indigene creatievelingen. Daar zou en moest geld uitgegeven worden. Om de schade enigszins beperkt te houden, probeerde ik gedurende ons verblijf in Tilcara zoveel mogelijk uitstapjes in de natuur voor te stellen. Dat lukte ten dele. We bezochten de Quedabra in de buurt van Tilcara, slenterden wat over een oude ruine - het moet ooit het oude Tilcara hebben voorgesteld - en lieten ons per collectivo (een soort taxi die pas vertrekt als alle plaatsen bezet zijn) naar een dorpje in de buurt brengen waar een schilderachtig kerkhof tegen de bergwand gekleefd lijkt te zijn. Bij allerheiligen worden de doden ook hier herdacht, dus troffen we een bijzonder kleurrijk kerkhof aan dat ons bijna vrolijk stemde. De meeste bloemen zijn in plastic, hier en daar lag een jenoeffel (anjer) om aandacht te schreeuwen. Dju wat zijn die bloemen lelijk.