Cuenca vervolg

Een aandachtige lezer van deze blog maakte ons er attent op dat de verhaaltjes altijd in omgekeerde volgorde staan. Inderdaad, beste lezer, de meest recente verhalen staan bovenaan, de oudere onderaan. Dus je kan best eerst op de blog naar beneden scrollen (of rechts in de menu klikken op de maand naar keuze) tot je uitkomt bij het verhaal dat je het laatst hebt opgepikt, en van daar je weg naar boven werken (lezen).

Cuenca is waarschijnlijk de mooiste stad van het land. We bezochten er het Pumapungo Museo (museo del banco central) dat een duidelijk beeld schetst van de diverse etnische groepen in het land. De indigenas zijn in elke provincie van een andere stam, met eigen klederdracht en gebruiken. In Cuenca zelf waren het de Cañari die destijds de plak zwaaiden. De andere stammen (het zijn er een 16 tal voor heel Ecuador) hebben namen die je maar eens moet googelen, ik ben ze vergeten.

Er is ook een museo del banco central in Quito, maar dat is heel anders opgevat en toont vooral gebruiksvoorwerpen van deze stammen zoals Swatch horloges uit die tijd en zo.

Het museo del arte moderno in Cuenca was zo mogelijk nog interessanter, met name omdat het gebouw zoveel charme uitstraalt. Het was ooit een convento, maar ook een opvangtehuis voor alcoholisten en nu dus een museum met prachtige collectie moderne kunst.

In Cuenca kan je je gerust een volle dag bezig houden met kerkbezoeken en je lippen natmaken met gewijd water en kaarsjes branden om je tegen onheil te beschermen (hadden we dat maar gedaan, zie volgend bericht). Er zijn minstens 25 kerken. Vooral la Catedral Nueva is een prachtig gebouw, met aan de buitenkant diverse stijlen die eerst lijken te vloeken met elkaar, maar na een tweede analyse ga je er al snel van houden.

Op donderdag 23/08 deden we een georganiseerde excursie. We boekten een trip in ´La Casa de la Mujer´ - da´s een vereniging waarbij alle inkomsten rechtstreeks ten goede komen aan de inwoners van Tarqui, een dorpje in de bergen rond Cuenca. De bedoeling van het bezoek aan Tarqui was dat je zou worden ingewijd in het leven en de gewoontes van de Cañari. Wel, dat viel lelijk tegen. Ze bespelen zelfgemaakte muziekinstrumenten die vals klinken en zingen melodiën waar geen toonladder op te plakken valt. Dat zou voorwaar leuke televisie opleveren in een regenachtig en slap vtm zomerseizoen in België (ik zie de jury van idool die gasten al uitkafferen) maar dit toneeltje in de Andes stond ons helemaal niet aan. We houden het erop dat er voor de toeristen een soort show werd opgevoerd. Hopelijk worden onze centen die we aan het project gaven goed besteed en werden we niet bedrogen, maar we hebben zo onze twijfels.

Van deze hele week kunnen we geen foto´s laten zien. In het volgend bericht lezen jullie waarom.