07 oktober 2007
Cusco, hoofdstad van het voormalige Inca rijk
Twee weken geleden gingen Stijn en ik al een dag naar Cusco: 5 uur bussen heen, 5 uur terug. We hadden er namelijk een afspraak bij een of andere prof van de grootste universiteit daar. Stijn wilde graag die prof uitnodigen als gastspreker voor de workshop over radio, en belangrijke besprekingen kan je nu eenmaal best van man tot - in dit geval - vrouw doen. Die dag bleek ook dat er een ruil tot stand zou komen: de prof zou komen als ik op 18 oktober een dagje 'les' zou komen geven op de unief. Ze hebben daar een eigen audiovisuele afdeling: ze willen dat ik hun filmpjes bekijk en het video-materiaal dat beschikbaar is. Ok, zei ik, maar wel graag met een vertaler er bij. De voor de hand liggende vertaler Stijn en/of Anneleen zijn op 18 oktober in Bolivie, dus werd een franstalige vrouw opgetrommeld die dus de 18-de mij zal bijstaan in die bange uren op de unief van Cusco.
Vorig weekend gingen we dan eindelijk met z'n allen een weekend naar Cusco. Na vijf uur kom je in een wereld terecht waar plots wel heel veel toeristen zijn. Is Abancay soms een beetje behelpen als het op boodschappen doen aan komt, dan vind je hier in Cusco al heel wat meer. De stad kan terugbogen op een rijke geschiedenis: het was in het begin van de 16de eeuw de hoodstad van het rijk van de Inca's. Er is heel wat bloed gevloeid op de pleinen van de Plaza de Armas, die Inca's gaven zich niet zonder slag of stoot over aan de Spanjaarden. Enfin, ik heb die geschiedenis eens gelezen op een dagje dat ik toch maar diarree had en ik was danig onder de indruk. Mijn darmen ook trouwens.
We bezochten het centrum en de daarbij horende toeristische trekpleisters. Vooral de wijk San Blas is erg in trek als je op souvenirjacht bent. Bijzonder veel locals klampen je aan met bewerkte kalebassen, poncho's en juweeltjes. Wij gingen uiteindelijk in op enkele dames die ons een massage aanboden. Dat is helemaal 'hot' in Cusco: je bezoekt Machu Picchu, komt terug en doet alsof je kuiten pijn doen. Dan heb je toch een massage verdiend, toch? Erg snob voor luitjes zoals wij die nog helemaal geen spier hebben aangesproken, maar we konden dat toch niet laten liggen voor 5 euro per persoon. Een volledige massage van een uur, alstublieft.
Na ons vrijwilligerswerk komen we zeker terug naar deze prachtige stad.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten