Reiskrant

Onderstaand stukje tekst heb ik geschreven voor publicatie in 'Reiskrant'. Verschijnt in juli.

Ingrid Ivens en Hans Manshoven reizen graag. Toen ze veertig werden en in New York pasen vierden, groeide de idee van een sabbatical. Een stout plan voorwaar, maar ruim een jaar later hebben ze hun rugzak klaarstaan. In juli vertrekken ze voor elf maanden op wereldreis. Een verslag van de voorbereiding.

Hoe ging die wereldreis vorm krijgen? We kochten een wereldkaart. Niet zomaar een kaart: het grootst mogelijke ingelijste exemplaar kreeg een prominente plek in onze slaapkamer. Het werd de eerste investering voor deze reis. Elke dag zetten we lijnen uit, we goochelen met routes en maken wilde plannen. In augustus: laat ons over land naar zuid-india reizen. In september: waarom niet met een oude mobilhome heel Europa doorkruisen? Oktober: we nemen de trein en reizen over land naar Peking. Telkens was er een njet: het plan struikelde over politiek instabiele landen, koude gebieden om te overwinteren, dure trans-siberische treinen...

We raadplegen een weer- en klimaatgids. Die legt je in veel tabellen uit... dat het altijd wel ergens regent. In juli (onze vertrekdatum) is het heet plus vochtig plus nat in Thailand, dus begin je best in Zuid-Amerika. Maar Patagonië - een van die must see natuurgebieden in het zuiden van Chili/Argentinië is pas op z'n best in december.

Iedereen heeft wijze raad. Blijf thuis, zeggen onze ouders. Vermijd toeristenvallen, horen we op de reismarkt in Brugge. Neem een dazzer mee, lezen we op weblog a. We vullen onze vrije tijd met het lezen van tips en verhalen van wereldreizigers die daarvan netjes verslag uitbrengen op hun weblog. Het is voor ons een ongelooflijke bron van informatie. Vooral de weblog van Ruben en Katrien inspireerde ons (http://www.global-challenge.be). Dit jong koppeltje uit Hasselt heeft al twee keer een halve wereldreis uit de mouw geschud. Gedreven door hun enthousiaste verhalen menen we in november het licht te zien in een tocht door Zuid-Oost Azië en Zuid-Amerika. De volgorde? We raken er niet uit.

In december beginnen we onderhandelingen over de vluchten met Joker, Connections en StaTravel in Londen (http://www.statravel.com). Een round the world ticket boeken is niet van de poes. Kies je voor het systeem met airmiles, het systeem met zones? Voor de tot 'One World' omgevomde groep luchtvaartmaatschappijen die sterk staan in Latijns Amerika, of voor 'Star Alliance', die veel maatschappijen in Azië vertegenwoordigen? En is een RTW ticket überhaupt wel ergens voor nodig? Zijn we niet beter af met aparte tickets? Al snel wordt duidelijk dat dit voer voor specialisten is.

Bij Connections Hasselt hebben we een goed contact met Carolien, maar het is uiteindelijk Dirk van Joker Hasselt die ons aan boord haalt. Hij heeft een goed zicht op aansluitingen, waarschuwt voor luchthavens met veel criminaliteit, wijst ons op moeilijke grensovergangen en weet ons op vijf minuten te overhalen Nieuw Zeeland mee op te nemen in onze wereldreis... We betalen precies 3007 euro per persoon voor ons RTW ticket. Zeven euro over ons budget, dat begint goed! Voor die prijs krijgen we een vlucht van Brussel naar Quito (EC) over Madrid, een vlucht van Quito naar Lima (PE), een vlucht van Santiago De Chili (CH) naar Puerto Montt (CH), een vlucht van Puerto Natales (CH) naar Santiago De Chili (CH), een vlucht van Santiago De Chili (CH) naar Auckland (NZ), een vlucht van Christchurch (NZ) naar Sydney (AU), een vlucht van Sydney over Hongkong naar Bangkok (TH) en een vlucht van Bangkok naar Brussel over Londen.

OK, vluchten aan de kant, dat is één. In januari – Ingrid begint aan de Lonely Planet van South-America - start ik met een soort van backplanning. Dat groeit al snel uit tot een ongezonde passie. Het is belachelijk, denk ik. Maar kijk, ik krabbel stiekem enkele items op mijn to do lijst: bij februari komt vaccinaties en visumaanvraag, maart is werk maken van een EHBO cursus, in april moeten we dringend een programma rond vrijwilligerswerk in Peru uitschrijven, en in mei mag ik wat reisverzekeringen aan de tand voelen. Terwijl de vogels vrolijk een ei leggen, groeit het stapeltje met informatie mij boven het hoofd: promoties voor tenten, slaapzakken, een advertentie voor een kookcursus in Cambodja, voorbeelden van huurovereenkomsten....

Genoeg. Morgen breng ik de helft van die papierwinkel naar het containerpark. En daarna naar de dokter voor m'n laatste vaccinatie. Van Japanse Encefalitis ga ìk alvast niet dood.