PIC OF THE DAY

De trein rijdt door een 50-tal tunnels en over 15 bruggen. Een enkele keer zien we van dichtbij enkele huisjes langs het spoor: het zijn bergdorpjes. In de Andes leeft de meerderheid beneden de armoedegrens.

10 AM PIC

In de trein naar Huancayo. Het eerste stukje zitten we nog in de smog van Lima. '100 jaar eenzaamheid' van Marquez blijkt interessanter dan een belemmerd zicht naar buiten.

TREIN LIMA - HUANCAYO

De trein van Lima naar Huancayo is een belevenis, vele toeristen beschouwen dit na Macchu Picchu als een hoogtepunt van een reis door Peru. De rit van 13u rijdt recht van Lima omhoog de Andes in. Op enkele uren tijd stijg je dus van zeeniveau tot 4781 meter. Om dat tochtje tot een goed einde te brengen moet de trein enkele keren een zogenaamde zigzag doen. Hij rijdt dan eerst een stukje achteruit op een nieuw spoor, stopt vervolgens, en rijdt daarna opnieuw vooruit op een ander spoor. Vreemde techniek, maar op die manier kan hij vrij steil een berg omhoog kruipen. Snel is ie niet: gemiddeld halen we 30 km per uur. Vaak rijdt ie ook niet: in 2006 kon je 13 keer een zitje reserveren, in 2007 20 keer. We nemen plaats in toeristenklasse in de hoop dat daarmee de zo gevreesde hoogteziekte wel zal meevallen. Maakt uiteraard niets uit, maar goed, we krijgen in deze klasse een wagon met houtinleg, een comfortabele zetel en een bonnetje voor een gratis Pisco Sour, een typisch Peruviaans drankje met een hoog alcoholgehalte. Zolang de trein klimt, drinken we maté de coca, dat zou helpen tegen hoogteziekte. Achterin de trein, de laatste wagon, is een bar ingericht. Zodra de trein over het hoogste punt heen is, genieten we daar van onze Pisco Sour. Die bar is best leuk ingericht en heeft een open gedeelte. We informeren er bij de mensen van het spoor hoe we best onze reis verderzetten in Huancayuo, want je bent per slot van rekening midden in de Andes, vervoer ligt hier niet voor de hand.
Na 13 uur hebben we het wel gehad. We zijn blij dat we een stukje te voet kunnen gaan naar het hotel (ondertussen een tiental taxis afwimpelend) en checken in in 'Casa de la Abuela'.

10 AM PIC

Een lekker ontbijt in een Juice Bar in Huaraz. De toog ligt boordevol fruit. Een ontbijt kost er 3 Sol, dat is minder dan 1 Euro.

IN EN ROND HUARAZ

Maandag 10 september komen we na een busrit van 7 uur aan in Huaraz. We worden meteen bij het uitstappen van de bus overvallen door touroperators die diverse excursies willen aanbieden. Ons hoofd staat daar nu niet naar: eerst een hotel zoeken. Die avond overlopen we de opties. We zijn hier maar drie volle dagen, en de meeste excursies zijn trektochten van vier tot acht dagen door de bergen. Huaraz is de uitvalsbasis voor trekkings in de Cordillera Blanca en de Cordillera Huayhuah. De Himalaya buiten beschouwing gelaten is dit de hoogste bergketen ter wereld, met 22 toppen over de 6000 meter. De hoogste berg hier in de buurt heet de Huascaran en is 6768 meter hoog. Tegenover die Cordillera Blanca is er de sneeuwloze Cordillera Negra, en daar tussenin ligt de rivier 'Rio Santa' en een relatief rechte weg.
We boeken twee aparte dagtochten bij Lola tours en dat is jammer, want die avond ontmoeten we Victor, een soortement freelance gids met fotomodel allures zeg maar. Hij werkt zonder agency, en spreekt gewoon mensen aan op straat. Als je zijn foto's bekijkt raak je al snel overtuigd van de man zijn kwaliteiten. Maar tja, we hebben al geboekt en daarbij, hij doet het liefst trekkings van meer dan vier dagen met uitsluitend vrouwelijk gezelschap... Als voorbereiding op onze dagtochten gaat Ingrid in het stadje naar de kapper haar frouke laten bijknippen. Ze betaalt er 1 euro voor... Victor ziet het helemaal zitten en geeft haar na afloop van de intensieve kapbeurt zijn email adres. Hij gids ook in Argentinia en Chili. Ja ja.
De excursies die we boeken gaan de eerste dag voorbij de hoogste berg in Peru, die Huascaran dus, en de tweede dag naar een gletcher op 5100 meter. Beide excursies vallen tegen. We reizen met een groep Peruvianen, marktkramers uit Lima, en zij hebben toch wat andere prioriteiten. Het draait uiteindelijk nog allemaal goed uit, want we kunnen flink wat Spaans oefenen en de familie geeft ons zelfs een paardemiddel tegen hoogteziekte. Het pilletje helpt, want als we te voet naar de gletcher wandelen (geen foto's hiervan, enkel video) voelen we niet dat we boven 5000 meter zitten. Een goede oefening voor de treinrit van morgen, want die trein kruipt ook tot tegen de 5000 meter grens. Enkel één trein heeft de sporen hoger liggen, en die rijdt in China.

HUARAZ

Huaraz is de uitvalsbasis voor hikings in de Cordillera Blanca. Het stadje ligt op iets meer dan 3.000 meter, en we komen hier al meteen een Vlaams gezelschap tegen in ons hotel. "Wij zijn van Mol", zeggen ze, "en gulle"? We zeggen dat we net van een B&B komen in Ancon waar een kerel uit de buurt van Mol het schone weer maakt. Het toeval wil dat zij er diezelfde dag ook naar toe gaan, zij zullen de nieuwe gasten zijn in Kris en Raquel's 'La Conchita'.

10 AM PIC

In Peru staat de warmwaterkraan terug op z'n Europees...

LIMA

Het heeft wel even geduurd voor we onze reisroute in Peru in kaart hadden, want ons oorspronkelijke plan was om via Ica, Pisco en Nazca (de zuidelijke kustlijn en meteen drie van de toeristische toppers volgens onze lonely planet) naar Abancay te reizen. Door de aarbevingen van twee weken geleden is dit nu een te mijden zone, tenzij je ramptoerist wil spelen. Omdat we niet te lang in Lima willen blijven, beslissen we om naar de Cordillera Blanca te gaan, volgens onze gids one of the most amazing places on earth. Daarna is het plan om een trein te nemen. En niet zomaar eentje: het is de trein van Lima naar Huancayo, een traject dat maar 20 keer per jaar wordt gebruikt. Het volstaat te vermelden dat je hier lang op voorhand tickets moet voor reserveren en dat is dan ook onze belangrijkste opdracht voor deze zondag in Lima. Raquel gidst ons door de stad: Plaza San Martin, Plaza de Armas, Giron de la Union en Santa Domingo. We zijn niet helemaal wild van deze stad, maar ja, een hoofdstad sla je nu eenmaal niet over, plus we hadden een supergids bij ons.