PIC OF THE DAY

Watching the sunset in Te Ahora. 300 next to this house is a monument for more than 40 people who died in an airplane crash in 1963. The plane took of in Auckland in bad weather but could not make it over the tops of the Kamai Range hills that spread out behind the house where Dennis and Joy now live. By that time is was the worst crash in the history of New Zealands aviation.

TE AHORA

Did we tell you already that Servas works so much better in New Zealand than in South America? Over there, Ingrid wrote like 100 letters to Servas members, asking in her best Spanish if they could host us for 1 or 2 nights. 10 of them replied. Now in New Zealand it's just a matter of selecting between hundreds of members, making a phonecall to one of the members that are on your route and that don't require prior notice, and bingo! Like this time. We are staying at the Wallaces. Dennis and Joy, together with Dennisses mother Ruby who is spending some days at their place, welcome us like we've known each other for a long time. We even got a little house for ourselves! It was so nice that we ended up staying for 3 nights at their farm. Ingrid so much wanted to stay at a farm, and that's exactly what we've got. Although a farmer in New Zealand is not at all resembling his colleague in Belgium. Have you ever met a farmer that goes to play squash on a wednesdaymorning?
Dennis and Joy are owners of about 120 hectares of land but no cows. Another farmer owns 230 cows but no land. They work together and share the profit. Together with Dennis we went to see the milking of the cows. That factory belongs to a third person. The cows are installed on a caroussel. A caroussel can milk 80 cows in the same moment and it requires only 2 people to run the whole process. Actually, 2 and a half, for Ingrid tried to help them for some 15 minutes.
Cows have 4 nipples. Goats have only 2. We learn all about it as we continue and visit a goat milking company, some kilometers further down the road.
Dennis can be really philosophical about cows. One of his thoughts: how can a brown cow, that eats nothing but green grass, produce white milk? Well Dennis, I'll look it up for you in Bill Bryson's extraordinary book 'The history of nearly everything'.
Dennis and Joy travel a lot and besides preparing their next trip, which will be to India, they are very much involved in the Manawaru Open Brethren Church. I learn that they hold the historic Christian faith, because they find it plainly taught in the Bible, which is to them 'the only infallible rule of faith and practice'. They are wholeheartedly evangelical in their understanding and presentation of Christianity, proclaiming Jesus Christ, the Son of God, as the all-sufficient Saviour of those who put their trust in Him and as the only hope for mankind.
Anyway, we liked it very much when they included us in their prayers, before having breakfast on the day we were leaving. Thanks Dennis, Joy and Ruby. May God bless you.

PAIHIA EN RUSSELL

Vreemd hoe kapitein Cook zijn stempel heeft gedrukt op dit eiland. Omdat deze regio - de bay of islands - de eerste plek was waar hij op zijn route vanuit Engeland voet aan land zette, werd Russell meteen hoofdstad gedoopt van dit nieuwe eiland. Nu is Russell en dorpje van minder dan 1.000 zielen, weinig meer dan een romantisch plekje met enkele residentiele villa's tegen de pittoreske heuvels. Onze camping ligt naast een golfterrein met zicht op de baai. Die avond maken we een pic-nic klaar en rijden we naar een leuke par 5, installeren ons op een bankje en happen onze belegde broodjes weg terwijl twee mannen met caddy elk meer dan 5 slagen nodig hebben om de bal in de hole te krijgen. Wat een handicap!

HOKIANGA HARBOUR

Je bent nooit ver van zee in Nieuw Zeeland. We steken in anderhalf uur over naar de andere kant van het eiland en komen terecht in Hokianga Harbour. Een massieve duinheuvel stijgt vanaf zee 100 meter omhoog en bezet er een gebied van twee kilometer lang en 1 kilometer diep. Het is een prachtig zicht, die immense duinen aan de noordkant van de baai en wij op het kustpad aan de zuidkant. We zoeken ons een weg tot op het strand. We zijn er heel alleen en schrijven gekke teksten in het zand. Drie kilometer verder spelen drie kinderen in het water, hun huid glanzend in de namiddagzon.

BAY OF ISLANDS

We rijden verder naar het noorden en slaan onze spiksplinternieuwe tent op op een camping in de Bay of Islands. Een hele pittoreske omgeving, die voor het eerst in de geschriften opduikt nadat kapitein Cook dit snoer van kleine eilanden begin 18de eeuw ontdekt. Toen leefden er al grote groepen Maori boeren. Die Maori vormen de indigene bevolking van Nieuw Zeeland en tijdens een rondleiding in het Auckland Museum eerder vandaag leren we dat die zich hier pas 600 jaar geleden zijn komen settelen vanuit de Polynesische eilanden. Daarvoor was Nieuw Zeeland onbewoond.
In Nieuw Zeeland ben je nooit ver van water verwijderd. Maar ik vermoed dat zoiets geldt voor elk eiland. Het lijkt op het eerste zicht ook een beetje op Wales bij heel mooi weer. Maar de fauna en flora die je hier in Nieuw Zeeland ziet, is natuurlijk helemaal anders dan wat wij in Europa gewoon zijn. Omdat vogels hier nooit een natuurlijke vijand hebben gehad, zijn er op dit eiland bijvoorbeeld erg veel vogelsoorten die niet kunnen vliegen. De Kiwi is er zo eentje.
We reserveren in die Bay of Islands ook een daguitstap per boot. Vroeger toen er nog geen toerisme was, moest een speciaal bootje elke dag al die eilandjes aandoen om er de melk te gaan ophalen. Dat noemde men de 'Cream Tour' en die naam wordt ook vandaag nog door de oudere generatie gebruikt.
Wij doen een variante op de originele Cream Tour. Met een zeilboot varen we tot waar de wind ons brengt en tussendoor gaan we ook op zoek naar dolfijnen. We hebben geluk en komen midden tussen een groepje van een 40 tal dolfijnen terecht. De volwassen exemplaren kunnen tot 4 meter groot worden. Wij zien enkele baby's en dat is op zich slecht nieuws, want als er baby's in de kudde zijn, mogen de toeristen er niet tussen zwemmen. Dat zou de moeder onrustig maken. We bekijken al dat moois dus maar vanop het dek van onze catamaran. Later die dag gaan we een beetje zwemmen in een afgelegen baai terwijl de kapitein een lunch klaarmaakt op de boot. Al bij al een heerlijke en zonovergoten dag, die we afsluiten met een capuchino zoals we hem nog nooit gezien hebben.

KAPPER

In Broadway, a street busy street in the shades of Auckland's skytower, we had our most expensive haircut ever. But it was worth every cent.

PIC OF THE DAY

Klik op de foto. Prachtig zicht op een grote groep Gannets. De kuikens hebben grijze veren.

MURIWAI

Graham is ook lid van vier wandelgroepen. Hij nodigt ons uit om in zo'n groep deel te nemen aan een vier uur durende wandeling langs het strand van Muriwai. Dat is vooral bekend voor z'n zwarte zandstrand en de grote kolonie Gannets die er lang geleden is neergestreken en er dank zij de gunstige ligging nooit meer is weggegaan. De vogels houden van hoge vlaktes tegen een winderige flank, want ze zijn erg groot en zwaar en kunnen een beetje hulp van de natuur best gebruiken om op te stijgen.
We zijn de jongste deelnemers aan de wandeling. Graham is het oudste lid.