Jullie hebben onderhand lang genoeg gekeken naar Ingrid met lang haar en uitgestoken tong. Tijd voor Dubai.
Laten we meteen een mythe uit de weg ruimen: je went niet aan hitte. Wie uit West-Europa neerstrijkt in het Midden-Oosten, sluit zich tussen juli en oktober op. In kamers met airco. In auto's met airco. In vergaderzalen met airco.
Wie zich opsluit in Dubai, doet dat met klasse. De kamers hebben een vijfsterren afwerking, de auto's minstens een zescylinder motorisatie en de vergaderzalen koffiemadammen met tailleurs van Chanel.
We laten ons die luxe welgevallen. Onze gastheer voor de volgende dagen is Luk, broer van Ingrid. Hij geeft ons full access tot zijn flat en alles wat daarbij hoort: het mega zicht vanaf de 22ste verdieping op Dubai Marina, de met Libanese wijn en Libanees bier gevulde koelkast, de volledige reeks Friends op dvd, de gymzaal en een 25 meter buitenzwembad met gekoeld (!) water.
Luk heeft alle afleveringen van alle 10 seizoenen van
'Friends' minstens 1 keer gezien. Hij kan ganse dialogen parafraseren en wie hem bezig ziet, herkent trekjes van de mannelijke hoofdrolspelers Joey, Chandler en Ross. In de supermarkt verwijdert hij de stam van de broccoli voor hij hem laat wegen, omdat hij niet wil betalen voor wat hij niet eet. Maar aan de visstand van diezelfde supermarkt koopt hij de grootste en verste St. Jacobsvruchten en twee uur later verrast hij ons met een zelfgemaakte broccolimousse met gebakken St. Jacobsvruchten, afgewerkt met truffelolie.
Classic Luk.
Dubai zelf dan. We zijn hier niet op het goede moment, ok, maar het is meer dan alleen maar de temperatuur die ons parten speelt. We hebben voortdurend het gevoel hier in een bouwwerf rond te lopen. Zover je kan kijken wordt er als gek gebouwd: wegen, metronetwerken, steden, meren, luchthavens, ziekenhuizen, filmstudios, hotels...
Hier met een GPS rondrijden heeft geen enkele zin, want de kaart van Dubai wordt
zowat elke maand hertekend. We huurden hier enkele dagen een auto en reden heel veel verkeerd, maar ook dat is niet erg, want je tankt hier voor een vijfde van de prijs van thuis.
Ik kan maar niet begrijpen wie al die investeringen betaalt. Hier moeten een paar werkelijk van de pot gerukte Sjeiks en
Rulers achter zitten. Maar het is wel duidelijk dat het erop of eronder is. Ofwel komt de droom uit en staat hier effectief binnen een jaar (onder andere) een
Midden-Oosten versie van Universal Studios en een nieuwe luchthaven en s'werelds hoogste toren (700 meter) en s'werelds grootste shopping mall, ofwel zakt dit kaartenhuisje rond 2010 in elkaar, net zoals de beurscrash met al die internet-aandelen van enkele jaren geleden.
Luk en zijn vriendin Audrey tonen ons enkele shopping malls. We rijden voorbij het hoogste gebouw ter wereld (in aanbouw) en daarna rijden we zodanig verkeerd in Dubai Business Bay (ook een nieuwe ontwikkeling) dat we uiteindelijk midden in de Labour Camps belanden. Dit is het andere gezicht van Dubai: duizenden en duizenden arbeiders uit Pakistan, Bangladesh en India zitten als sardienen in een doosje samengepakt in werkkampen. Dit zijn heelder dorpen, blokkendozen waar uitsluitend mannen proberen geld bij elkaar te werken om hun gezin thuis een betere toekomst te kunnen bieden.
Ingrid en ik huren een auto en gaan op verkenning door de Emiraten. Dit is niet zo'n groot land. We rijden van west naar oost. Als we de constructiewerken achter ons laten wordt het landschap eentonig. Zand. Zand. Zand. Daarna klimt de weg en rijden we door het Hajar gebergte tot we aan het kuststadje Dibba aankomen. Dibba grenst aan Oman, we kunnen dus net zo goed even polshoogte nemen in een ander land. Verdomme, in Oman is het al even heet.
Vanaf Kibba volgen we de kustlijn (Golf of Oman) tot Kalba, en daarna rijden we over een spiksplinternieuwe weg (S116) terug naar Dubai. Ik hou ervan om de rijstroken te tellen. De S116 heeft er 3 in elke rijrichting, maar de E11 heeft er 6 in elke rijrichting en de E311 zelfs 7 (zeven!). Uiterst rechts rijden de Mitsubishi Lancers zoals wij, maar meer naar links stijgt de status. Uiterst links rijden Porshe Cayennes, Hummers en Volvo XC70 AWD's (maar dat is dan alleen omdat die laatste vooruit willen gaan).
We bezoeken ook enkele hotels. Hotels grenzen hier vaak aan shopping malls of aan een kantorencomplex. Op de benedenverdieping vind je veelal restaurantjes, koffiebarretjes en enkele haut-couture winkels. Je kan dus makkelijk uren slijten met window shopping en fotootjes maken van de prachtige architectuur. Wie houdt van indrustriebouw en-of hoogbouw, komt ogen te kort in Dubai.
Ons bezoekje aan het historische centrum valt een beetje tegen, niet alleen door de hitte, maar vooral omdat de verkopers in de Soukhs je niet met rust laten. Wie wil er nu een kilo vanillestokjes kopen, komaan zeg! En pal op de middag een taxirit versieren van het historische centrum naar een shopping mall twee kilometer verder is onbegonnen werk. We leggen dat stukje dus te voet af...
Geen bezoek aan Dubai volledig zonder deel te nemen aan een 'Desert Safari'. Dat komt neer op een
off road tochtje door de woestijn in een Toyota Landcruiser. Het commerciele ligt er wat ons betreft te dik op (wil je een foto van een man met een valk, moet je betalen, wil je een foto van een man met een kameel, moet je betalen...) en de safari zelf lijkt meer op een wilde rally dan wel op een rustige exploratie door het zand. De tocht eindigt s'avonds met een barbeque in een aardig nagebootst bedoeinenkamp. De bbq wordt afgesloten met een optreden van een buikdanseres. Best een charmante poging om de sfeer er in te krijgen, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat dit meisje en haar buik een apart leven leiden. Er zit geen samenhang en zeker geen harmonie in haar dans. Ik word nog het meest betoverd door een gigantische sterrenkijker die op de maan staat gericht. Nooit eerder zag ik zo een helder maanlandschap.
