05 januari 2008

CHILI, PUNTA ARENAS




Het is niet makkelijk om vanuit Ushuaia je volgende stop in te plannen. Andere steden in Latijns Amerika hebben een centrale busterminal waar je een keuze kan maken tussen diverse maatschappijen die alle windrichtingen uit rijden. Zo gaat dat niet in Ushuaia. Je moet naar de toeristische dienst, daarna naar een reisbureau en dan bang afwachten of er nog plek is op de bus. Wij vertrekken die ochtend om 05u30 naar Punta Arenas in Chili. Na een lange busrit (2 keer een grensovergang met veel vertraging en 1 keer met de bus op de ferry om de Straat van Maghellan over te steken) komen we om 19 uur afgepeigerd aan in een grijze stad, waar we meteen worden overvallen door dames die hun diensten aanbieden. Nee, niet die diensten. Gewoon een kamer in een basic hostal. Goed, we nemen snel een kamer. Een hele simpele en erg koude kamer, maar wel met zicht op de straat van Maghellan.
De eigenaars van de hostal gaan niet akkoord met onze stelling dat wij de voorbije dagen verbleven in 'het eind van de wereld'. Dat, vinden zij, is een leugenachtige stelling die de marketingboys in Argentinie hebben uitgevonden. En inderdaad, je hebt nog een stadje 10 kilometer meer ten zuiden van Ushuaia. Dat heet Puerto Williams en het hoort bij Chili. Maar de Chileense marketingmachine heeft zich te laat op het toerisme gestort, vandaar dat Chili - nog steeds volgens de eigenaars van onze hostal - een duf imago heeft en weinig toeristen aantrekt. Wij denken dat Chili vooral een duur imago heeft, maar we trekken er ons niet al te veel van aan want we zijn hier nog maar net en hebben net emailgewijs bericht gekregen van Joker dat onze vlucht naar Nieuw Zeeland eindelijk in kannen en kruiken is. Om dat te vieren gaan we lekker duur eten: canneloni met kingfish crab.
Iedereen komt naar Punta Arenas om naar de Pinguins te gaan kijken. Wij dus mee op de bus naar een kolonie van zo'n 10.000 pinguins die in de vrije natuur leven. We hadden geluk, want er waren net kuikens, nu ongeveer 4 weken oud. Hun dons was nu aan het veranderen in de mooie witte vacht zoals wij die kennen van de foto's.
Heel verrassend is dat die pinguins weliswaar het grootste deel van de tijd in zee op jacht zijn naar voedsel, maar dat ze de nacht doorbrengen en hun kuikens grootbrengen in weilanden vlak bij het strand.
Zodra de kuikens twee maanden oud zijn, vertrekken ze naar Brazilie, waar ze de winter doorbrengen. Je vraagt je af waarom de natuur dat zo ingewikkeld heeft gemaakt voor die dieren. Want op die tocht van duizenden kilometers, sneuvelen er een hoop.

04 januari 2008

USHUAIA, 4x4 excursie




We hebben een schat van een gids meegekregen op de 4x4 excursie van vandaag. Sebastian is een combinatie van een gids en een babbelwijf. En dit wijf kan behoorlijk goed met een 4x4 overweg. We rijden eerst door een skigebied. Nu ligt er geen sneeuw, maar in de winter - van juni tot september - kan je hier in superkwaliteit sneeuw komen skien. Omdat dit gebergte slechts op 240 meter boven zeeniveau ligt (!) is het bovendien uitstekend oefenen voor competitieskiers. De lucht is op deze belachelijke hoogte nog rijk aan zuurstof. Het olympisch team van Zwitserland is hier in 2007 komen trainen.
We leren ook veel over de verwoestingen die de bevers hier aanrichten. Dat is geen inheemse diersoort, werd in de jaren '60 via Alaska ingevoerd. Nu hebben ze daar al lang spijt van, getuige de duizenden bomen die staan te verrotten in spookbossen.
Nadat we door een echt 4x4 bosparcours zijn gereden, rijden we een kilometer of twee drie langs en ten dele ook door een meer, tot we bij een prachtige plek aankomen. Hier maken de chauffeurs (we zijn met 4 jeeps, allemaal Defenders) van wat hout een uitstekende barbecue. En een uur later improviseren ze een allerlekkerste maaltijd. Midden in de natuur.

03 januari 2008

USHUAIA, Husky Farm aan Laguna Esmeralda




Niemand klaagt over mijn vieze baard?
Het landschap vraagt om een baard, maar die ochtend schijnt de zon en blijkt de wind wat af te nemen. En hij jeukt verschrikkelijk. Die baard.
Met gladgeschoren gezicht vertrekken we op uitstap naar de huskyhonden. In de winter is dat hier een volwaardige sport: tot 16 honden worden voor de slee gespannen (die weegt 90 kilo), en dan kunnen vier mensen in volle vaart over de vlakte crossen. De honden trekken op dat moment tot maximaal 500 kilo mee. Er zijn trouwens in 2007 voor het eerst opleidingen voor kinderen in dit soort discipline gestart.
Op deze huskyfarm leven 85 huskys en siberische berghonden. Niet alle honden zijn even sociaal als dit exemplaar hier vooraan op de foto. Maar ze stelen natuurlijk allemaal het hart van Ingrid. Jammer dat de meeste aan de ketting liggen, dat geeft geen prettig zicht.
Op weg naar Laguna Esmeralda begint het te betrekken en tegen de tijd dat we boven bij het meer aankomen en ons lunchpakketje uit onze rugzak halen, begint het bovendien flink te hagelen. Baardenweer!

02 januari 2008

USHUAIA - THE END OF THE WORLD





Mijn god, iedereen wil naar Ushuaia! Oké, dit vriendelijke stadje aan het Beagle kanaal is uiteraard een must en we zijn best fier op onze stempel van Ushuaia in ons paspoort, maar er zijn zovele mooie dingen te zien in dit continent. Het klimaat is hier onbetrouwbaar: in één en dezelfde dag kan je hier vier seizoenen meemaken. En dat is precies wat je op twee van de foto`s ook kan zien. Je ziet twee keer de straat waar onze hostal ligt, een keertje naar links gefotografeerd, en tien seconden later naar rechts. Regen en zon wisselen elkaar af in een razend tempo. Regenbogen zie je hier net zo vaak als thuis Martine Tanghe.

We staan aan te schuiven in een reisbureau om een busticket te kopen naar Punta Arenas in Chili. Moeten een nummertje trekken en een half uur wachten. Jo, een cameraman uit Gent die over twee weken met zijn vriendin naar Patagonië reist, maakt zich niet onterecht zorgen over de routes die hij wil afleggen in deze streek.

Beste Jo,

Het is niet makkelijk om in Ushuaia te geraken, maar het is misschien nog moeilijker om er weg te geraken. In de haven ligt vandaag een gigantisch groot cruiseschip en ik denk onwillekeurig dat die mensen daar alvast geen last van hebben. De opvarenden zijn morgen alweer weg, en hoeven zich enkel zorgen te maken over welke cocktail ze straks aan de casinotafel zullen bestellen.
Jullie willen straks een bus reserveren van Ushuaia naar Punta Arenas? Wel, wij hebben vanochtend net hetzelfde gedaan. Het was best druk in het kantoor van TOLKAR op calle Roca, maar we hebben een ritje vastgekregen voor nu vrijdag. Tolkar verdeelt de tickets voor busmaatschappij Tecni Austral. Die rijden op maandag, woensdag en vrijdag naar Punta Arenas. De bus vertrekt om 05u30 en duurt 12 uur. Prijs: 125 peso per persoon. TOLKAR heeft ook een website: www.tolkarturismo.com.ar. Deze namiddag ben ik voor jou eens mijn licht gaan opsteken in het infokantoor. Er zijn in totaal drie maatschappijen die dit traject doen. Techni Austral dus, maar er is ook nog Buses Barria met diensten op donderdag en zondag (telkens om 08u, prijs 160 peso) en maatschappij Pacheco die op maandag, woensdag en vrijdag rijden voor 150 peso. Die twee laatste kan je niet boeken bij Tolkar. Je moet daarvoor langsgaan bij reisbureau Tolkeyen Patagonia. Ze hebben geen website, maar wel een emailadres: ventas@tolkeyenpatagonia.com. Tel nr. is 437073 en 424504. Prefixen moet je nakijken in je lonely planet.

Ik hoop je hiermee geholpen te hebben.

Groetjes en wees voorzichtig hé,

Hans

01 januari 2008

USHUAIA - VAN OUD NAAR NIEUW





Niks bijzonders hoor, onze oud naar nieuw. We sloten ons aan bij een stel backpackers uit Nederland en Polen, aten wat empenadas en sloten af met goedkope champagne. Ik kon het niet laten om om half twaalf een foto te nemen van de buitenkant van de hostal - het is nog aan het schemeren. En de foto in het donker is genomen na middernacht. Je ziet aan de horizon een laatste streepje daglicht. En tja, nu ik er over nadenk: dat is toch wel bijzonder.

31 december 2007

10 AM PIC


Wachten in het nagelnieuwe luchthavengebouw van El Calafate op een vlucht naar Ushuaia. Er is uiteraard ook nog Ruta 40 als optie om helemaal tot het zuiden te reizen. Maar na 27 uur bussen over onverharde weg van Esquel naar El Chalten (zie eerder) vonden we het wijzer om een vlucht te boeken...