PIC OF THE DAY

De Kea is een bijzonder nieuwsgierige papegaaisoort en je ziet ze vooral hier in Fjordland. Ze eten graag al het rubber van je auto op, en in dit geval moet zelfs het zadel van deze moto er aan geloven. Toevallig staat er ook een mobilhome van verhuurbedrijf Kea in de buurt...

FJORDLAND: ROUTE NAAR MILFORD SOUNDS

Fjordland is het grootste Nationale Park van Nieuw Zeeland: 1.200.000 hectare. Ik heb zo'n gevoel dat dat groter is dan Belgie. We hebben hoge verwachtingen van dit gebied, ook al regent het hier bijna altijd en zijn de 'sandflies' hier agressiever dan elders in Nieuw Zeeland. We rijden eerst naar Te Anau en daarna nog ongeveer 130 kilometer verder over een doodlopende straat: de Milford Pass. Na een prachtige rit komen we tegen de avond aan op een camping in Milford. Ik schat dat in Milford 100 mensen wonen en die werken allemaal in het toerisme. Onze camping doet tegelijk ook dienst als backpackerhostal en lodge. Je vindt er een concentratie van mensen op zoek naar 'puur natuur'. Sommigen hebben er een vierdaagse staptocht op zitten en zetten zich meteen aan het fornuis. Waarom gaan die mensen niet eerst douchen, denk ik, maar voor de rest is het wel prettig werken in de keuken.

QUEENSTOWN

De weg naar Queenstown is fantastisch. Na de Haast Pass kiezen we in Wanaka voor de oude route naar Queenstown. Die leidt ons over de Crown Range. Op het hoogste punt (ook meteen de hoogst geasfalteerde weg in Nieuw Zeeland) genieten we vooral van groepjes afgepeigerde fietstoeristen die hier op adem proberen te komen na een vreselijke klim. Zij eten een energy bar, wij een appel, zij controleren hun hartslag, wij nemen een foto.
In Queenstown zelf zijn wij het al snel beu. De camping lijkt op een parking aan de GB, en de infokiosk in de stad voorziet in alles wat een adrenalinejunk maar kan bedenken: rafting, skydiven, parasailing, jetboat avonturen... De stad heeft een prachtig meer en een mooi zicht op de omringende 'Remarkables' bergketen, maar wij genieten nog het meest van een snelle internetverbinding en dat in het eerste cybercafe waar ze ook een apple computer ter beschikking hebben. En het begint opnieuw te kriebelen als ik om het kwartier een parapente boven de stad opmerk. Als ik ooit kan gaan wonen in een gebied met bergen en thermiek, zal ik die draad zeker terug oppakken.

MOBILHOMES EN POSSUMS

Blijkbaar is een mobilhome een uitstekende manier om dit land te verkennen. Je hebt ze in alle maten en kleuren. En die logge bakken zie je dus ook overal. Ze belemmeren het zicht op de weg, snijden de bocht te kort af en ze rijden alle Possums dood. Dat laatste wordt hier in NZ toegejuicht. De Possum is een ongewenst nachtdier, honderden jaren geleden door de Engelse kolonisator ingevoerd in het land voor zijn pels, en nu een regelrechte bedreiging voor het voortbestaan van kwetsbare inheemse vogels zoals de Kiwi. De Possum wordt aangetrokken door de koplichten van de auto-mobilhome-vrachtwagen en is te traag om weg te springen als die lichten twee ton blijken te wegen.
Hoe kleiner de mobilhome, hoe jonger de bestuurder en hoe meer mensen er in zitten. De leeftijd van de inzittenden neemt toe met de omvang van de mobilhome. Een dubbele achteras: wedden dat er gepensioneerden in zitten?

10 AM PIC

Een broodrooster vormt een essentieel onderdeel van elke keuken, zelfs die op een camping. Zo krijgt het sponsbrood - je vindt hier nauwelijks iets anders - toch nog smaak. Het beste brood, vinden wij, is dat van Dokter Vogel. Jullie kennen hem van de Euchenacea tabletjes, wij van het toastbrood met zonnenbloempitten.

HAAST PASS

De volgende ochtend rijden we verder langs de westkust naar beneden. Het plan is om in Haast inkopen te doen en dan een stukje over de Haast bergpas te rijden tot we ergens halverwege op een camping terecht kunnen. Maar Haast zelf blijkt niet groter te zijn dan tien huizen met een hele kleine en erg prijzige supermarkt. Als je dus het teleurstellende Haast weg laat, blijft er een prachtige dag over langs een grillige kustlijn, enkele leuke stops voor een picknick, een viewing point waar we in de verte 'fur seals' kunnen observeren, en een bergpas met mooie zichten op besneeuwde bergtoppen en de Haast rivier. De bergpas zelf werd pas in 1995 geasfalteerd.
De camping is een aanrader, met een superingerichte keuken en proper gerief. Een heerlijk warme douche en een gratis sterrenhemel maken de dag compleet. Nu ja, al onze dagen zijn hier eigenlijk compleet.

FOX GLACIER

Dertig kilometer voorbij Franz Jozef ligt Fox, een dorpje dat bij helder weer een prachtig spektakel biedt, want je kan dan in het 'lake Matheson' zowel reflecties zien van de Fox glacier, de Tasman berg en Mount Cook, dat is de hoogste berg in Nieuw Zeeland (3.754 meter). We krijgen wel de gletcher te zien na een korte wandeling, maar van dat zicht op de bergen en de reflectie in het meer komt niets terecht. Ik zal die reflectie er later thuis in moeten 'photoshoppen' vrees ik. In ieder geval zijn zowel de Franz Josef als Fox gletchers klein bier vergeleken met de gletchers die wij in Patagonia hebben gezien.

FRANZ JOSEF

Franz Jozef bestaat bij gratie van horden toeristen die - fototoestel in de aanslag - op alle mogelijke manieren een van de bekendste gletcher van Nieuw Zeeland willen bewonderen. Die gletcher liep in de 18de eeuw nog valleien te maken op plaatsen waar nu backpackerhostals staan en parkings voor bussen. Door de opwarming van de aarde heeft de gletcher op enkele jaren tijd kilometers terrein verloren. De Japanse en Amerikaanse toeristen verkennen de gletcher nu per helicopter, maar wij hebben meer tijd en minder geld en leggen het parcours te voet af. We hebben al bij al geluk, want het had de hele tijd geregend en rond de middag kwam plots de zon piepen - iedereen de straat op en vlug een foto maken van de gletcher.

WHATAROA - WHITE HERON SANCTUARY TOUR

Langs de westkust van het Zuideiland zit een kolonie White Herons verstopt die je alleen kan bereiken via een georganiseerde excursie. Ik stuur Ingrid op pad met verrekijker, videocamera en fototoestel en ga ondertussen de sfeer opsnuiven in Frans Jozef, een van de eerste dorpjes aan de voet van de Southern Alps. Daar regent het nog harder dan in Whataroa, en in plaats van de tent op te zetten, boek ik een kamer in een backpackershostal.
De vogelexcursie duurt tweeenhalf uur. Je moet eerst 20 minuten een bus op, daarna 40 minuten in een jetboat. Dat is een speciale boot, geschikt om te varen in ondiep water, zoals op de Waitangitaona rivier in dit geval. Ieder jaar komen White Herons (een witte reiger), Royal Spoonbills (een lepelaar) en Shags (aalscholvers) op dezelfde plaats broeden. Je vindt ze daar van oktober tot maart. Als je aankomt met de boot, moet je nog een stukje te voet gaan door het regenwoud. Vanuit een hide-out kan je dan de vogels observeren. Merkwaardig om te zien hoe drie vogelsoorten op deze verlaten plek kunnen samenleven.

10 AM PIC

Rubin is een doodgewoon meisje uit Nieuw Zeeland. Ze werkt in een souvenirwinkeltje aan de pancake rocks. Ze hoort ons Vlaams spreken en begint een gesprekje: in het nederlands! In 2002 woonde ze een heel jaar in Tongeren. Ze stapte dat jaar mee in de Kroningsfeesten. Volgend jaar gaat ze terug naar Tongeren en wil verkleed als vissersvrouw meelopen in de nieuwe Kroningsfeesten. Van ambitie gesproken!

PANCAKE ROCKS

We rijden verder naar het zuiden via de westkust. Dat is een prachtige weg die netjes de kustlijn mee naar beneden volgt. Dan eens rij je door afgelegen baaien, om even later hoog in de bergen verrast te worden door lage wolken. Eerst drijven ze voorbij, daarna pakken de wolken zich samen en wordt de hele lucht grijs. Geen goed teken. We slaan onze tent op in de buurt van de 'pancake rocks' en zorgen dat we de volgende ochtend bij hoogtij (09u15) op post staan. Dan heb je namelijk het meest kans om de zogenaamde 'blowholes' te bewonderen. Helaas is er die ochtend weinig wind of staat die wind in de verkeerde richting. In ieder geval, van die blowholes krijgen we weinig te zien. De rotsformaties zelf lijken op een stapeltje pannenkoeken, hier heeft de natuur de teugels - in dit geval een niet aflatende eb- en vloedstroom van zeewater - losgelaten op poreus gesteente.
Als we die namiddag onze lunch kopen in de supermarkt van Greymouth, moeten we die noodgedwongen opeten in de auto en niet op het bankje met zicht op de rivier. Het regent en het zal de volgende 24 uur niet ophouden met regenen.