MAAM museum in Salta

We zijn terug in Salta en zijn er al helemaal niet meer weg te krijgen na een bezoek aan het Museo Archeologico de la Alta Montaña. Dat museum vertelt over het leven van de Inca's in het hooggebergte rond Salta. In 1995 stootte een expeditie daar op een wel bijzondere graftombe. Op 6.700 meter hoogte vonden ze de vrijwel ongeschonden lichamen van drie kinderen tussen 6 en 15 jaar oud. Onderzoek wees uit dat de kinderen meer dan 500 jaar geleden zijn gestorven. Of niet.

De officiéle uitleg tijdens de rondleiding in het museum spreekt namelijk over rituele offers, maar dat wordt fors en met overtuiging tegengesproken door Katia, een historica gespecialiseerd in de Inca cultuur. Zij onderhield ons 2 uur lang over het leven van de Inca's, over de rijkdom van hun cultuur, de familiale structuren, de taal (Quechua) en hun intelligent mathematisch denken (het ons bekende binaire systeem ontleende de eentjes en nulletjes uit de Inca cultuur). Zij maakte als historica deel uit van het medische team dat de kinderen onderzocht. Het hallucinante is dat de kinderen alle drie nog zuurstof in hun longen hadden. Dat betekent dat ze niet werden gedood, want een dode 'blaast zijn laaste adem uit'. Ook de spieren bleken intact. Er was geen wonde op de lichamen: ook daaruit leidde men af dat de kinderen niet werden geofferd.

Wij begrepen zelf niet goed waarom er zo'n contradictie is tussen de officiéle uitleg in het museum en de officieuze door de historica. Feit is dat Katia ons twee uur lang helemaal inpalmde met deze bijzondere reis door het Inca verleden. Zeg nu nog eens dat er niks spiritueels te vinden is in Latijns Amerika...


Het lichaam van zo'n kind is overigens akelig om zien want dit zijn geen mummies of zo. De kinderen werden destijds teruggevonden in foetushouding bij een temperatuur van -18 graden Celcius en zo worden ze ook gepresenteerd. De atmosferische omstandigheden werden strikt overgenomen, de enige uitzondering is de lichttolerantie. Die was voorheen 0 lux, nu staat men tijdens het bezoek 10 lux toe.

Salta, Cachi en Cafayate

Salta is de eerste grote stad als je vanuit het noorden Argentinië binnenrijdt. Marc uit Amsterdam en Tania uit Munchen hadden ons lang geleden al eens verteld over dat leuke stadje in de bergen, dus we hadden het vaste voornemen hier een weekje te verblijven. We zochten en vonden contact met een host via Couchsurfing, dat is een soort hospitalityclub genre Servas, maar dan met een frisser imago. En zo kwam het dat we op een vrijdagavond terechtkwamen bij Horatio, een veertiger uit de provincie Jujuy, die sinds een tiental jaar in Salta woont en werkt. Hij kon ons slechts twee nachten herbergen omdat daarna een nederlands koppel de kamer zou komen bezetten. Horatio woont alleen op een studio en als hij mensen via Couchsurfing ontvangt, staat hij zijn bed af en slaapt hij zelf in de woonkamer. Verder heeft hij een bijzondere voorkeur voor woordenboeken: hij moet zeker om en bij de veertig woordenboeken hebben. Vooral de Longman edities konden mij bekoren. Tussen zijn boeken vonden we zelfs een oude Shakespeare!

De foto's zijn van onze uitstap naar Cachi en Cafayate. We huurden drie dagen samen met Sylvain en Anne-Helène een Chevrolet Corsa. Dit koppeltje woont en werkt in Grenoble en reist net als ons een jaar de wereld rond. Het waren best drie leuke dagen. Op dag twee reisde ook Eugenia mee, een meisje uit Buenos Aires die we in Cachi in ons hotel ontmoetten. Voor ons deed het goed nog eens drie dagen frans te moeten praten. Oh ja, en moet het nog gezegd in dit wijnland (en op slechts 400 km van Mendoza): we doken elke avond flink in de wijn.