PIC OF THE DAY

De ‘Pic of the day’ is eigenlijk een ‘Tip of the day’: blijf binnen in de airco als je een ijsje wil eten.

AO NANG BAY

Ao Nang ligt aan een mooie strook strand en dat is het zo’n beetje. Het is een plaats die slechts bestaat omwille van het toerisme. Langs het strand liggen tientallen reisbureautjes die daguitstappen aanbieden naar de Phi Phi eilanden en andere stranden. Tien keer per dag word je hier aangesproken (meer als je ook tijdens de hitte van de namiddag buiten durft te komen) voor een massage, een excursie, een brommer, een taxi en een kostuum. Dit plaatsje is vergeven van de ‘Tailors’, kleermakers die deftig geklede verkopers de straat opsturen in de hoop dat er een toerist zich een maatpak wil laten aansmeren. Gelukkig volstaat een ‘No thank you’, een ‘Perhaps later’ of ‘You think the clothes I wear look bad on me?’. De mensen zijn hier vriendelijk en niet zo opdringerig zoals bijvoorbeeld aan de Turkse Riviera. Alles gebeurt hier met de glimlach.
Het is laagseizoen en dat zullen we geweten hebben. Overal in Ao Nang wordt er gebouwd: nieuwe hotels, nieuwe resorts, er staat geen rem op. Een mens vraagt zich af hoe die nieuwe etablissementen ooit vol met klanten zullen raken. Want vandaag zijn alle sjieke hotels serieus aan het braderen. Wij vinden een hotel met zwembad en ontbijt voor 17 euro per dag. En ondanks de kortingen loopt er in vele hotels meer personeel rond dan klanten. Aan het andere eind van het spectrum heb je de bars met teveel meisjes (=personeel) voor de jongens (=klanten). Ik ga een avond – puur bij wijze van experiment – een aperitiefje drinken in ‘bar street’ en merk dat ik op dit vroege uur bijna de enige klant ben in de straat. Een meisje komt naast me zitten en wil vier op een rij spelen. Ze wint drie keer. Dan vraagt ze of ik haar een drankje koop. Daarna vraagt ze of ik hier alleen ben. En dan begint ze het haar op mijn armen te bestuderen. Tijd om op te stappen. Vier op een rij is niks voor mij.

Wij brengen verder samen de tijd door met strandwandelingen, schelpen rapen, baantjes trekken in het zwembad, boekjes lezen, uit gaan eten (de Thailandia II is een aanrader) en een uitstap met de long tail boot naar Railay Bay.

In de categorie wist-je-dat wil ik meegeven dat de bevolking hier overwegend moslim is en dat heeft alles te maken met de nabijheid (200 km) van Maleisie, waar Budha heeft afgedaan en Allah supermachtig is. Budha of niet, het zal de gekooide vogels worst wezen. Ieder huisje heeft hier zijn... vogeltje in een kooi. Wat zou hier de symboliek achter zijn, dachten wij? Blijkt dat de vogeltjes prijsbeesten zijn als het op zingen aan komt. Eens in de zoveel tijd wordt er een zangwedstrijd voor vogels georganiseerd. Een gelukkige taxichauffeur vertelt ons zijn vogel onlangs 500 Euro had opgebracht.

In de categorie trivia kan ik nog vertellen dat het hier op een hele week nauwelijks heeft geregend – de moesson is blijkbaar naar Europa getrokken. In dezelfde categorie hoort ook het getal 29 thuis: 29 insectenbeten op de benen van Ingrid! En ze jeuken gelijk zot! Is het toeval of niet dat we ook over precies 29 dagen terug thuis zullen zijn?

Als uitsmijter nog dit: in seizoen 6 van de Gilmore Girls haalt hoofdpersonage Lorelai een hond in huis met de ietwat vreemde naam ‘Paul Anka’. Wisten jullie al dat haar hond deze zomer optreedt op Rimpelrock?

KRABI

Op vrijdag 23 mei stappen we om 10 uur in de ochtend op de boot. We hebben een combi-ticket gekocht van Koh Tao naar Krabi, van het zuidoosten naar het zuidwesten van Thailand zeg maar. Maar zo simpel is het allemaal weer niet. In Koh Samui (een ander eiland) moeten we van boot wisselen en duurt het lange tijd voor alle passagiers aan boord zijn. We hebben een ongelukkige plaats gekozen, midden in de moordende zon op het dek, naast een gezin uit Oostenrijk. Het zweet stroomt in beekjes en zodra ik de beek van de Oostenrijkers begin te ruiken, vluchtten we benedendeks.
In Surathani staat er een prachtige bus in de haven te wachten. Wij content, mooi geregeld. Maar ook deze bus stopt na een uurtje rijden met de boodschap dat we moeten overstappen: een uur wachten en een minder goede bus natuurlijk. Om 20 u komen we doodmoe aan in het busstation van Krabi waar de pick-up truck van onze guesthouse ons opwacht. Een geluk dat we dat hadden gereserveerd, want nu hebben we echt geen zin meer om nog op hotelronde te gaan.
De mensen van Ban Chaofa (zie foto) zijn supervriendelijk. 1 supergrappige superjanet steelt de show. Hij kan z’n Engels vrij goed en heeft met de klanten geanimeerde gesprekken.
In Krabi nemen we de locale bus (dat is hier een pick-up truck) naar Ao Nang beach. Een Engels meisje dat we hebben gesproken, raadde ons deze plaats aan. In Ao Nang zoeken we een hotel voor de volgende dagen, want we willen maar 2 of 3 dagen in Krabi Town blijven omdat in Krabi zelf alleen een rivier te bewonderen valt. Voor de nabijheid van de zee moet je dus ofwel afzakken naar het betaalbare Ao Nang, het duurdere Railay Bay of verderop (en nog duurder) naar een van de eilandjes. We boeken in Ao Nang ook een excursie voor s’anderendaags.
We gaan op zondag met een speedboot naar Phi Phi Don en Bamboo Island. Op beide eilanden heeft de Tsunami jaren geleden lelijk huisgehouden, daarom vind je nu overal bordjes terug die mogelijke ontsnappingsroutes aangeven (zie foto). Tijdens de uitstap gaan we ook snorkelen in Lohsamah en Monkey Bay, we varen verder door Pileh Bay en langs Viking Cave en houden een uurtje pauze op het strand van Maya Bay waar de film ‘The Beach’ met Leonardo di Caprio werd opgenomen. Dit zijn stuk voor stuk paradijselijke plaatsen die we helaas moeten delen met honderden andere toeristen. Op onze trip maken we trouwens kennis met een Venezolaans koppel, met twee zakenmannen uit Noord-Italie en met Nadia en Christophe, een Zwitsers koppel.
S’Avonds eten we voor weinig geld heel veel vis aan geimproviseerde kraampjes langs de rivier in Krabi Town.