TAUMARUNUI

Taumaranui is not a touristic highlight, but is close enough to the Tongaruru National Park to raise some interest. The Tongariru crossing is THE most famous daywalk in New Zealand. You get to see 3 vulcanoes, that is, if the weather conditions are good. But as we move on from the Wai-O-Tapu Park, we see clouds gathering above us. We drive further to the south were we still hope to go tramping on the Tongariru Crossing. We contacted David and Marion Johnstom, Servas members since long. They live in Manunui, 10 km from Taumarunui and 30 km from the starting point for the famous walk. In his mail David already warns us that the weather report for the next couple of days is not good. Indeed, when we go to the visitor centre they give us a very strict 'no' for the walk. Wind of up to 100 km/hr would be of great danger, so there will be no walking tomorrow.
But the second we drive up the alley at David and Marion's, they make all our disappointment vanish. They are the nicest couple and both have Scottish roots. David did not know that until he started to dig deeper in his family's history. Now he found out that 5 generations back he has Scottish ancestors. He put all these discoveries on www.genesreunited.com, an interesting site by the way, where everyone can gather and share information about families worldwide.
I guess somehow Davids finding out his Scottish roots triggered him to go and learn how to play the bagpipes. Nice demonstration we got!
More than 30 years ago Marion came from Scotland to New Zealand as an art teacher. She met David and they got married. They have 2 adult sons, both single. So lady friends, if you're interested, just let us know. One remark though: the boys make lots of nude photographs of themselves. Them jumping in the water. Them walking on some remote street. We saw some nice asses.
Next day we did an easy 2 hours bush walk to compensate for the inaccessible Tongariro walk. That evening Ingrid made a chili con carne for all of us.
And on thurday it was still raining, so we drove to Wellington after only a little walk in on the southern flank of the dominant volcano in the Tongariro National Park. And believe it or not, just as I started walking up hill, sun came out finally!
Thank you Marion and David for letting us stay at your place, we had a lovely time.

ROTURUA

Het regent niet als we onze tent opslaan in Lakeside Thermal Holiday Park in Rotorua. Maar het stinkt er naar rotte eieren. Rotorua is het culturele hart van de Maori cultuur, maar het is ook de hoofdstad van thermale activiteiten in Nieuw Zeeland. Overal borrelt er wel wat. Als je de stad binnenrijdt, stijgen links en rechts van je stoomwolken uit de aarde omhoog. Die dampen bevatten zwavel en het is precies dat wat oorzaak is van die rotte lucht. We kunnen een camping kiezen waar de bodem zo warm is dat ze er reclame maken met 'Natuurlijke vloerverwarming in de tent' maar we kiezen voor normaal met een camping waar de activiteit aanvaardbare proporties aanneemt: enkele natuurlijk verwarmde thermale baden.
De volgende dag bezoeken we 'Wai-o-Tapu Thermal Wonderland'. Als je ooit een freakshow van de aarde wil zien, is Wai-o-Tapu' de plek waar je moet zijn. Het begint met een geiser die elke dag omstreeks 10 uur in de ochtent uitbarst, over brubbelende modderpoelen waar je echt niet in wil vallen, tot wat ze daar een 'Devil's bath' noemen, een groengelig meertje waar je eerst derdegraadsbrandwonden kan gaan halen vooraleer de toxische vloeistoffen de rest van je weerstand zullen verteren. Er hoort voorwaar een heel wetenschappelijke uitleg bij waar geologen en seismologen allicht helemaal opgewonden van worden. Wij vinden de waterpartijtjes vooral leuk voor een verzameling foto's en proberen vat te krijgen op de idee dat wij hier over een behoorlijk explosief terrein aan het wandelen zijn en er nog vet voor betalen ook. Goed voor jullie dat er geen geur mee op de foto kan...

10 AM PIC

Wij speciaal naar de supermarkt om kiwi's te kopen, want die zijn toch van Nieuw Zeeland. Of dat dachten we toch.

HOT WATER BEACH & HAHEI CATHEDRAL COVE

Vandaag rijden we twee uurtjes omhoog tot aan Hot Water Beach. De zee ligt hier op een breuklijn in de aarde en daardoor kan de hitte van de vulkanische ondergrond tot aan de oppervlakte komen. Dat schijnt een spectaculaire ervaring te zijn. Je hoeft maar met een schupje een kuil te graven in het zand en hop, je kan genieten van 60 graden water aan je kont. Uiteraard is dat te warm, maar dan is het gewoon een kwestie van voldoende toevoer te voorzien van zeewater en klaar is kees.
Vandaag hebben we pech, want de zee is zo onstuimig dat zelfs bij eb de golven te ver op het strand komen en je het effect van het weldadige warme water nauwelijks voelt. Het lukt wel als we met onze voeten tien centimeter diep in het zand graven. En geen centimeter dieper, want dan wordt het echt te heet.

Later die dag maken we een wandeling naar Cathedral Cove. Door de poreuze structuur van de rotsen en de sterke branding op deze uithoek, vormde zich de voorbije eeuw een prachtige boog over het strand. Met een beetje fantasie kan je er een kathedraal in zien.
S'avonds terug naar Dennis en Joy, waar ze net het verlossende bericht gehoord hebben dat het morgen gaat regenen. De grasvelden stonden veel te droog. Maar wij gaan de volgende dag camperen...