De man die de toiletten poetst in de busterminal van Bariloche, zit overdag tussen vier betegelde muren en haalt al jaren zijn neus niet meer op voor zware diarree. Vandaag benijd ik hem, want hij woont in Bariloche en ik stap op de bus naar Esquel, op weg naar een volgend avontuur.
Bariloche is een fantastische stad. Misschien een beetje té toeristisch, maar toch. Als je een fiets huurt zoals wij, moet je een tiental kilometer drukte op de weg trotseren, maar daarna fiets je over zandweggetjes van de ene verbazing in de andere. De stad ligt opvallend te pronken aan de oever van meer Nahuel Huapi, maar de echte sterren hier zijn de kleinere meertjes er omheen.
Het echte zomerseizoen begint hier de dag van driekoningen. Pas enkele dagen ervoor laten ze het stedelijk openluchtzwembad vollopen. Da´s jammer, want die uitzonderlijke dertig graden maken een duik in fris water heel verleidelijk. Voorlopig zijn het enkel de waaghalzen die verkoeling zoeken in het ijskoude meer.
In de winter is het hier zo mogelijk nóg leuker. Dan zijn alle skipistes open en komt ´le tout Argentine´ hier voor z´n plezier een koude neus halen. We zullen moeten terugkomen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten