Na twee dagen Chili steken we via Osorno terug de grens over naar Argentinië. Dat zal overigens de volgende weken wel vaker gebeuren: Patagonië strekt zich immers uit over zowel Chili als Argentinië, en naarmate we zuidelijker zullen afzakken, wordt het continent alsmaar smaller en smaller tot we voorbij de straat van Maghellan nog maar een klein strookje vuureiland kunnen verkennen. In Osorno gebruiken we een korte middagpauze tussen twee busverbindingen om er de Chileense snack bij uitstek te proeven: un completo, een soort hotdog met heel veel guacamole! Het restaurant waar we deze completo eten ligt in een hoekje van een supermarkt en er schuifelt een oude man van tafel naar tafel. Het duurt even eer we doorhebben wat hij er komt uitspoken. Hij eet de borden verder leeg van de mensen die opstaan na hun lunch, kijkt of er nog wat cola achtergebleven is in de glazen. Chili is het rijkste land van Zuid-Amerika, maar daar heeft deze arme sukkelaar blijkbaar niets van gemerkt.
We reizen vandaag verder naar Villa La Angostura. Dat is een rustig dorpje aan het grootste meer in het hele ´lake district´. Rijke Argentijnen hebben er hun weekendhuisje en komen er met vrienden naar toe om in de winter te skiën, en in de zomer vullen ze er hun zaterdagen met vliegvissen hun zondagen met uitgebreide ´asados´(barbecues).
De eerste dag gaan we op verkenning in een bos met speciale bomen. Het is een flinke wandeling van 12 km. Maar het regent en het is koud. Als we op het eind van het schiereiland komen, nemen we de boot terug. Dat is een tochtje van normaal een uur, maar nu komt de wind heel sterk opzetten en de kapitein moet de snelheid van zijn catamaran zowat halveren om niet onder de golven terecht te komen. Een tiental opvarenden vraagt een plastic zakje of gaat overboord hangen om het middagmaal er terug uit te laten komen. Wij concentreren ons op de horizon en raken heelhuids maar met een verkrampte maag terug aan land.
De tweede dag missen we de bus naar de teleferico, de skilift die in de zomer op halve kracht werkt om enkele toeristen naar boven te brengen. We gaan voor het eerst op deze reis autostop doen. In het spaans heet dat heel toepasselijk ´hacer dedo´, hetgeen letterlijk vertaald ´duim doen´ betekent. Boven aan de skilift hebben we een fantastisch zicht op het meer en de bergen er omheen.
En op dag drie huren we een auto en rijden we over de ´Ruta de 7 lagos´, een erg populair traject waarbij je inderdaad naar San Martin de los Andes rijdt en voorbij 7 meren komt, het een al mooier en groter dan het ander.
Soms denken we dat we dringend eens een dag niks moeten doen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten