VRIJWILLIGERSWERK II

We willen in Cambodja onze ervaring in Peru - vrijwilligerswerk voor het schooltje in Abancay - overdoen en hadden met de hulp van Jos al enkele krijtlijnen uitgezet. Maar de voorbereiding was beperkt gebleven tot enkele mails en we zouden wel zien hoe we het ter plaatse zouden uitwerken.

De afgelopen dagen heeft alles meer vorm gekregen.

Ik ben gisteren beginnen werken voor een productiecel binnen de nationale televisie (TVK) die zich bezig houdt met politieke programma's in de aanloop naar de verkiezingen in augustus 2008. Vier journalisten en drie monteurs maken daar samen met een eindredacteur (die overigens afkomstig is uit Belgie) 45 minuten televisie per week: 30 minuten reportages en 15 minuten studiogesprek. Die worden op zondagavond uitgezonden, en een herhaling op maandagmiddag. De programma's worden mee gefinancierd met geld uit Australie en Canada. Meer informatie (helaas geen aflevering om te downloaden) vind je op www.equitycam.tv. Het lijkt me wel leuk om mee te draaien in zo'n productiecel, ook al zal communicatie niet zo makkelijk zijn. Alles is in het Khmer en daar versta ik geen woord van. Gelukkig is er 1 journalist die ook Duits kan, en een tweede die wat Engels kan, en een derde die een heel klein beetje Engels kan. Ik ben al mee op pad gegaan voor een item rond vastgoedprijzen: in Phnom Phen zijn die erg aan het stijgen, arme mensen moeten plaats maken voor omvangrijke immoprojecten zoals GoldTower 42 waar een Koreaan net aan begonnen is: een hoogbouw van 42 verdiepingen, de hoogste in deze stad.

Ik heb enkele afleveringen gezien en dat zag er best wel professioneel uit. Benieuwd hoe dat verder in de praktijk zal uitdraaien. Plan is dat ik 3 weken meewerk als adviseur bij opnames en montage.

En Ingrid is vanaf gisteren maandag in Sihanoukville aan de slag in een schooltje. Sihanoukville ligt aan de zee, op zo'n 260 km van Phnom Phen. Hoewel Sihanoukville op zich booming business is - een stad in volle toeristische ontwikkeling - zijn er arme buitenwijken waar geen toerist of riolering komt, laat staan dat er een degelijke infrastructuur voor onderwijs aanwezig zou zijn. Cees, een Nederlander met een gouden hart, reed op een dag met z'n brommer door deze buurt en raakte aan de praat met een leraar die hem confronteerde met de kinderarbeid die in deze wijk eerder regel dan uitzondering was. De kinderen waren erg bedreven in het klein kappen van stenen, tot ze zo groot waren als kiezeltje. En hoe het precies verder liep weet ik ook niet, maar sinds 2005 staat er op precies diezelfde plaats een school met drie klassen. De school is eigenlijk het meest recente gebouw in de hele wijk, het valt echt wel op, zo'n huis met verf op. Cees zorgt voor de sponsoring, en directeur Tun Sun zorgt voor de kinderen. Voor meer info kan je terecht op www.mondolopthom.nl. Die website wordt volgeschreven door Cees en gaat over de school, maar bij uitbreiding ook vaak over het leven en de ongemakken van alledag in Sihanoukville. Cees woont er al 4 jaar.

De kinderen krijgen de volgende drie weken drie uur per dag engels van juf Ingrid. Maar al op dag 1 loopt alles in het honderd, want niemand blijkt op de hoogte te zijn van de komst van de nieuwe juf. De directeur is er niet, Cees is er niet, en de drie aanwezige leerkrachten weten van niks. Er is trouwens al een leerkracht engels, maar die is volgens Ingrid nog niet eens doorheen het basisboekje Assimil van engels geraakt. En zo zijn er nog wel dingen die Ingrid storen. Via Cees vernam Ingrid bijvoorbeeld dat de kinderen beloond worden voor hun aanwezigheid.... met geld. Het is even wennen aan die gedachte, maar het systeem blijkt wel te werken en bovendien gaat het maar over 0,25 USD per week. In ruil daarvoor moeten ze gewoon naar de klas komen.