PAKSE EN HET BOLAVEN PLATEAU

In Pakse valt niet veel te beleven, maar dat wordt goedgemaakt door ons verblijf in hotel Pakse. Het hotel heeft een schitterend dakterras ofte rooftoprestaurant met zicht op de Mekong. Dit is een ideale plek voor een aperitief maison met ondergaande zon. En er is meer: voor het eerst deze reis hebben we Wifi (draadloos internet) op de kamer. We kunnen Xavier vanuit kamer 317 proficiat wensen met de geboorte van Gilles. Jaja, mijn Asus eee die ik in Bangkok heb gekocht wordt hier intensief gebruikt!
Vlakbij het hotel kun je ook brommers huren en dat is dan ook wat we de volgende drie dagen doen. We pakken allebei een dagrugzak in en laten de zware rugzakken achter in het hotel. Op een kleine 40 km van Pakse begint het Bolaven Plateau. Bolaven betekent 'plaats van de Laven' en die Laven vormen de grootste etnische groep in de regio. Zij leven van de koffieproductie. Wij worden echter vooral aangetrokken door de hoogte en de daarbij horende koelte van dit plateau. In Tad Fane bijvoorbeeld is het aangenaam warm. We checken in in de Tad Fane resort (www.tadfane.com). In de namiddag rijden we naar een grote waterval twee kilometer verder op, waar veel Laotianen en weing toeristen zich te goed doen aan een verfrissende duik in het water. Maar we moeten er vroegtijdig weer van door omdat het begint te onweren. Het blijft de rest van de dag erg koel: we trekken 's avonds voor het eerst in twee maanden een trui aan!
We genieten de volgende ochtend bij het ontbijt van het zicht op twee watervallen. Het is te zeggen: Ingrid geniet van de watervallen, ik zelf ben te druk bezig met het laatste hoofdstuk van de nieuwe Nicci French.
We brommeren verder langs kleine dorpen en merken onderweg op dat er behoorlijk wat stukken bos worden platgebrand. Een koffieplantje brengt namelijk meer op dan een boom. Blijkbaar denken de boeren hier niet verder dan hun neus lang is. Deze ontbossing vormt een groot probleem in Laos en de andere landen in Azie.
De volgende bestemming is Tad Lo en ook daar vinden we een supercharmant hotelletje: de Tadlo Lodge, gelegen aan een riviertje waarin we vanop ons terras kinderen zien spelen, zwemmen en duiken. Om half vijf maken alle kinderen plaats voor twee olifanten die door hun baasjes worden gewassen in de rivier. Goed videomateriaal!
We worden als een prinsenpaar behandeld in het hotel en de volgende ochtend wordt duidelijk waarom: we zijn hier de enige gasten...
Tenslotte nog iets over onze Suzuki 110 cc. Thuis zou dat een lachertje zijn, maar hier is dit de standaard. De zwaarste moto in Laos (en ook in Cambodja) is een Honda Dreamer 125 cc. Dat is echt de droom van elke Laotiaan. Als ik naar de reclame op tv kijk, merk ik dat er maar 1 commercial tussenuit springt: 30 seconden romantiek met een Honda Dreamer.