NONG KHIAW

In Luang Prabang krijgt de Mekong er een zij-arm bij: de Nam Ou. Als je deze rivier 7 uur stroomopwaarts volgt, kom je uit in Nong Khiaw. Maar de rivier is bijzonder ondiep en niet echt geschikt voor transport. Ik neem toch het risico en scheep in op een slowboat. Eindelijk gescheiden! Ingrid kiest voor een sneller vervoersmiddel en neemt een mini-van tot Nong Khiaw. De bus is veel goedkoper en legt het traject af in slechts 4 uur.
Gevolg: het busje van Ingrid zit overvol… en ik ben de enige passagier op de boot. De crew: de kapitein, zijn vrouw en hun zoontje van 3 jaar. We pauzeren na twee uur varen in een dorpje dat wel van de wereld afgesloten lijkt te liggen. Het minste wat je kan zeggen: ik heb hier veel bekijks. De kinderen vinden het geweldig dat ik een foto van hen neem en willen uiteraard allemaal henzelf op het schermpje van de camera zien. Ook de hond moet er aan geloven: ik moet een foto nemen van de hond en het beeld daarna aan de hond tonen.
De rivier staat erg laag en dat zullen we geweten hebben. Na nog een uur varen schokt de boot plotseling omhoog. We horen een schurend geluid. De kapitein vloekt iets in het Lao en vaart meteen naar de kant. We hebben een rots geraakt die net onder de waterspiegel lag en het is maar de vraag hoe ernstig de schade aan de onderkant van de boot is. Dat wordt al snel duidelijk: het water stroomt langs de bodem de boot binnen. We halen alle bagage uit de boot en terwijl ik water begin te scheppen, trekt de kapitein de helft van zijn kleren uit –een snelle inspectie onder de boot- en begint aan de reddingsoperatie. Een uur later heeft hij een lange spleet in het hout weten te dichten met opgerolde katoenen vodden. We kunnen verder.
Ondertussen komt Ingrid in Nong Khiaw aan en ze checkt samen met ene Nicole uit Cairns, Australie, in in Sunset Guesthouse, een leuke bungalow met zicht op de rivier. Ze lunchen samen, nemen wat foto’s in het dorpje en vatten post in een cafeetje met zicht op de plek waar de boten aankomen. Een uurtje later kom ik eindelijk aangevaren. Terug samen!
Dat vieren we in een wilde nacht.
De volgende dag reizen we verder naar het noorden.