Een andere populaire bestemming in het nationale park is El Calafate. Daar gaat omzeggens iedereen naar toe om coucou te zeggen tegen de 'Perito Moreno'. Dat is de enige gletcher in de hele wereld die elke dag nog groeit, en daarmee een klein beetje Al Gore's stelling ontkracht dat door de opwarming van de aarde alle gletchers aan het wegsmelten zijn. Omdat er gigantisch veel druk op die Perito Moreno gletcher staat, vallen er elke dag - zeg maar elk uur - grote stukken ijs tot 60 meter naar beneden. Niet zonder gevaar, want in de afgelopen 30 jaar zijn er drie mensen overleden aan weggekatapulteerde stukken ijs. Op dit ogenblik is de gletcher zodanig ver opgeschoven, dat hij op het einde opnieuw land raakt. Daarom verwachten experts dat de gletcher ieder moment kan breken - de laatste breuk was in 2004 en haalde de internationale pers.
De volgende dag boekten we een dagexcursie aan boord van de Patagonie Argentina (zie foto), een catamaran die tot aan Glaciar Upsala vaart. Upsala is de grootste gletcher van dit park, 60 kilometer lang en 595 vierkante kilometer groot, er drijven gigantische blauw gekleurde ijssculpturen in het meer. En ons klein bootje manoevreerde zich een weg doorheen al die natuurpracht. Er zijn meer dan 200 gletchers in het nationale park, en daarmee is het ook één van de grootste natuurlijke zoetwaterleveranciers ter wereld.
El Calafate zelf ligt aan het Lago Argentino. Dat is na Lago Titicaca (in Bolivië, zie onze blog in oktober) het grootste meer in Zuid-Amerika. De laatste dag van ons verblijf volgen we een stukje dit meer tot we aan een 'designhotel' uitkomen. Een poepsjiek ding met een ronduit fantastische ligging hoog boven het meer. We hebben net genoeg geld bij om er een koffie te drinken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten