Niemand vertrouwt geld. In Ecuador hadden ze er al een handje van weg, maar hier in Peru wordt het al helemaal een lachertje. Als je een briefje afgeeft om een brood te betalen, zelfs eentje van 10 sol (= 2,5 euro), volgt er een bijzonder ritueel. De verkoper neemt het briefje aan, fronst de wenkbrauwen, houdt het omhoog in het licht en controleert zorgvuldig het watermerk, eventuele barstjes in het papier en scheurtjes aan de rand. Als iets er op wijst dat dit een vals briefje is, ben je de klos, want dan moet hij een ander briefje hebben. Briefjes van 50 of 100 sol zijn zo mogelijk nog moeilijker kwijt te raken, want bijna niemand kan teruggeven. Nu, gesteld dat mijn briefje van 10 sol de visuele test met succes doorstaat, komt het vervolg van de analyse. De verkoper begint namelijk met de rug van zijn nagel over het relief van het briefje te krabben: zo voelen ze of er al dan niet bedrog in het spel is. Hilarisch is dat. En het maakt trouwens niet uit of je gringo (vreemdeling) bent of niet: ook eigen volk moet dezelfde test ondergaan.
In mijn geval was het een echt briefje. Het brood smaakte beter dan ooit.
1 opmerking:
Hans, die nieuwe bril staat je werkelijk veel beter dan de vorige. Met dank aan de tasjesdieven. Je ziet, niets is toeval in dit leven...
Zeg tegen Ingrid dat ik haar een verjaardags mailtje gestuurd heb en draai ze 3 keer binnen voor me. Groetjes, Luk
Een reactie posten