Elke reisgids zal je vertellen dat Luang Prabang een must see is, maar ik heb vandaag een een keelontsteking en lees moedeloos hoe de Unesco in 1995 de stad toevoegde aan haar World Heritage lijst.
Zodra ik aan de Clamoxyl ben, voel ik me beter (moet het placebo effect zijn). Ik krijg er weer zin in. En Ingrid, die had er al lang zin in. Want in Luang Prabang is een ochtendmarkt EN een avondmarkt. De ochtendmarkt, dat is me een warboel aan geuren en kleuren zeg! Maar ongelooflijk mooi. We genieten van al die indrukken, ontwarren de geur van rotte vis (daar maken ze hier saus mee) en raden naar het soort insecten dat die of gene boerin verkoopt. Tot we achteraan in de straat een stalletje zien waar een boerin een gevilde hond verkoopt.
Nee, dan heeft de avondmarkt meer in petto. Broeken, truien, t shirts, foto albums, kussenslopen, dekbedovertrekken. Het wordt allemaal mooi gepresenteerd in het schemerdonker van een zwoele avond. En we happen toe. We happen flink toe. Wat hebben we veel gekocht! En voor zo weinig geld! We feliciteren onszelf. Tot we de volgende dag de boel (6 kilo) per post versturen en voor de verzending naar Belgie een pak meer moeten betalen dan voor het totaal van de aankopen zelf...
Op 1 mei vieren ze hier niet alleen 'Workers Day' (met karaoke en al) maar ook de start van het regenseizoen. Maar de regen kwam dit jaar 1 dag te vroeg. Op 30 april, precies om 13 uur, gingen de hemelsluizen open boven Luang Prabang. Wij vluchtten net op tijd een van de zovele massagesalons binnen en lieten ons hoofd, onze nek en schouders net zolang masseren tot het ophield met regenen. Daarna konden we nog net meemaken hoe de kinderen van het schooltje hier 'om ter natst' speelden. De speelplaats was herschapen in een mini zwembadje en omdat hier niet zoiets als 'toezicht' bestaat, werd er niet op een natte broek meer of minder gekeken. Ach, wat maakt het ook uit met die hitte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten