En toen gingen we terug naar Buenos Aires. Opnieuw 18 uur in de bus, met een snurker die 12 uur aan een stuk sliep als een roos. De man zat in de stoel - helaas geen electrische - voor ons en produceerde een geluid dat in België bijzonder strafbaar zou zijn. Maar: we mogen bij Eugenia gaan logeren! Een douche en een flinke siesta later konden we er weer tegen.
Eugenia woont en werkt in Buenos Aires. We trokken in Salta (noord-Argentinië) twee dagen met elkaar op en nu bewonderen we haar appartement in de wijk Palermo in centrum Buenos Aires. Eugenia leert ons maté drinken (zie foto), een soort thee maar dan met heel veel thee en heel weinig water. Ze toont me het hele ritueel: het vullen van de kalabas die je schuin moet houden, het toevoegen van water ('niet kokend, dan wordt alles te bitter') in twee fases, en de hoek waarin je het metalen rietje moet plaatsen. Die avond neemt ze ons mee naar een heel leuk restaurant in de wijk Palermo en de volgende dag maken we nog net kennis met haar gloednieuwe Duitse vriendje, Frank, die twee meter groot is en overmorgen terug naar Duitsland vliegt. Samen zetten ze ons af aan de bus naar Olivos, een buitenwijk in Buenos Aires waar ons volgend huisje ligt, en daarna vermoed ik dat ze dringend nog wat gingen sporten. Hele lieve meid, Eugenia, ik hoop dat ze volgend jaar bij ons op bezoek komt.
Bij Alicia
Alicia is een hele nieuwe host van Servas. Haar hele goede vriendin Cintia is nationaal secretaris voor Servas Argentinië en probeert al jaren Alicia zover te krijgen dat ze thuis gasten wil ontvangen. Wij zijn dus de eerste, en ze doet flink haar best om het ons naar de zin te maken. Alicia woont alleen, en later vernemen we dat 20 jaar geleden een passionele liefde is doodgebloed in Duitsland en ik vermoed dat Alicia sindsdien teert op de herinneringen aan die jongen in Duitsland. Maar ze heeft haar leven netjes voor elkaar: drukke job als dietiste, een hele grote vriendenkring en een auto vol met deuken. Op zaterdagavond rijden we er nog bijna een deuk bij als we in het centrum van Buenos Aires worden verwacht voor het eindejaarsfeest van Servas (zie verder). Op zondag spelen we op veilig en nemen we de Tren de la Costa , een populair toeristentreintje dat het centrum verbindt met de rivier. Het eindstationnetje is Tigre en dat valt tegen. Veel te druk en veel te commercieel. Enkele haltes terug is het veel interessanter. We komen samen met Alicia terecht op een leuke brocantemarkt. Zoiets als Tongeren op zondag, minus de wallen, plus een heerlijk zonnetje.
Het Servas eindejaarsfeest
We zijn uitgenodigd op een informeel eindejaarsfeestje van Servas. Dat willen we niet missen, want eregast is goede oude bekende Francisco. Hij ontving ons een week lang in zijn huis in Mendoza en wordt die avond in Buenos Aires gevierd omdat hij het oudste lid is en meteen ook recordhouder wat betreft logés: hij ontving er meer dan 400 in dertig jaar. Wat een contrast, want we logeren nu bij Alicia en zijn er haar eerste gasten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten