08 januari 2008

VLUCHT NAAR NIEUW ZEELAND 1


Onze vlucht is om 23.15 hrs, maar we zijn zo bang dat we al om 19.30 hrs in de luchthaven zijn. Maar het gevaar komt die avond uit een onverwachte hoek.
Er komt er een man naar ons toe. Oh nee, denken we, die komt ons vertellen dat we niet mee mogen, dat wij 'maar' een RTW ticket hebben enzoverder. Maar de man zegt: de vlucht van vanavond is overboekt, hebben jullie zin om op onze kosten een nacht langer in Santiago te blijven? We bedanken en schuiven snel door naar de incheckbalie. We geven onze tickets af (waar trouwens nog altijd op staat dat wij op 10 september (!) vliegen naar Auckland) en de dame geeft ons twee instapkaarten.
We kijken er naar, kunnen het maar niet geloven.
Nu hebben we nog een zee van tijd en geen geld meer. We nemen een foto van onze instapkaart en vinden een Starbucks voorbij de douane waar we met Visa een koffie kunnen kopen.
Als we aan de gate gaan wachten bekijk ik het vliegtuig waar wij straks zullen in zitten. Ik doe dat altijd, kwestie van de inspectie op mijn manier aan te pakken. Is de striping op de zijkant goed? Is het vliegtuig gewassen? Dan bekijk ik de stewardessen. Die zijn nog altijd op zoek naar vrijwilligers om hun vlucht uit te stellen. We beginnen ons ongerust te maken: het is al 23.15 en er is nog geen sprake van 'boarden'. De stewardessen viseren vooral die mensen die een RTW ticket hebben, omdat die meestal niet aan een strikt schema gebonden zijn. Uiteindelijk zwichten we voor de smekende ogen van de LAN operators. Maar we hebben onze voorwaarden zwaar op tafel gelegd: 1. 400 USD per persoon als compensatie / 2. onze bagage wordt terug uit het vliegtuig gehaald / 3. het belangrijkste: we krijgen vanavond nog de instapkaarten voor de vlucht van morgen.
Drie uur later - de vlucht is ondertussen met twee uur vertraging vertrokken - hebben we al lang spijt van onze beslissing. Het beloofde instapticket komt er niet omdat de supervisor dat zogezegd plots niet meer toelaat. En onze bagage blijft achter. Het is bijna drie uur s'nachts als we uitgeblust aankomen in een shitty hotel ergens in het centrum van Santiago. Zonder bagage.

Geen opmerkingen: