Vanavond geraken we eindelijk weg uit Latijns Amerika. Ongeveer de helft van de dag zitten we te mokken over onze beslissing om niet in het vliegtuig van gisteren te stappen. We hebben heel slecht geslapen en zitten vast in een lelijk hotel met slecht eten. De andere helft van de dag gaan we ons geld proberen innen bij het LAN kantoor hier in Santiago. Maar dat gaat zomaar niet, hoho. Blijkbaar draaien ze bij LAN hun hand niet om voor een leugentje meer of minder. Wij dachten dat we elk 400 USD cash zouden krijgen, maar het wordt plots niet meer cash uitgekeerd maar wel op je creditcard gestort. Dus hebben we niet het beloofde geld gekregen, niet de beloofde bagage ontvangen en niet de beloofde instapkaart voor vanavond. Het blijkt dan ook nog eens een heel gedoe om een taxi te vinden die ons op kosten van LAN vanavond naar de luchthaven wil brengen. En in het kantoor van LAN blijkt nog maar eens wat voor geknoei dat is met die gasten. Gisteren zijn nog een 19 tal andere passagiers gestrand die een vlucht wilden hebben voor San Francisco. Zij hadden al een instapkaart toen plots iemand van LAN kwam zeggen dat ze niet zouden vliegen die avond. Bij hen werd er trouwens niet eens over een compensatiebedrag gesproken! Dus die 19 ontevreden passagiers zaten ook lekker te muilen in het LAN kantoor, waar vreemd genoeg ook bijna niemand engels sprak.
Gelukkig raken we toch aan die taxi. Om 19.30 hrs staan we opnieuw op de luchthaven. Dit keer krijgen we een soortement voorkeursbehandeling, want we hoeven niet in de rij te staan en krijgen inderdaad onze instapkaart. Die laten we niet meer los! Een of andere flight officer geeft te kennen dat onze bagage inderdaad in Auckland op ons ligt te wachten. Maar we vertrouwen het personeel van LAN voor geen meter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten